Nasze życie składa się z chwil, z momentów, które w mgnieniu oka odpływają jak patyki na wodzie. Możemy je przeżyć na wiele sposobów, robić to mniej lub bardziej świadomie. Jednak każdy z nas ma do dyspozycji jedynie te momenty, w których obecnie jest. Już po chwili przestają żyć, a stają się historią, ich miejsce zajmują kolejne. Nie ma chwil ważnych i ważniejszych jest tylko TA.
Franek znalazł patyk. Ba! To nawet nie był patyk, to był prawdziwy patol. Taaaki długi. Trzy razy dłuższy niż on sam. Nie wiem, co Franek zamierzał z tym patykiem zrobić. Nie było mi dane zobaczyć, bo szybko do akcji wkroczyła jego mama.
– Franiu, proszę cię wyrzuć ten patyk.
Jak się domyślacie nie było to dla chłopca łatwe, prośbę mamy skomentował więc głośnym NIIIIEEEEE!!!!
-Franek, daję Ci wybór: Możesz wyrzucić sam, albo ja to zrobię.
– NIEEEEEE – widocznie w podanym przez mamę wachlarzu możliwości chłopiec nie znalazł nic dla siebie.
Później coś tam się działo. Mama trochę odpuszczała, trochę naciskała.
W końcu przyszedł tata Franka i sprawę patyka trzeba było załatwić definitywnie. Po dość mocnej szarpaninie słownej patyk wylądował tam gdzie było jego – według mamy – przeznaczenie, czyli po drugiej stronie ogrodzenia.
– Cześć Franiu! – zawołał na widok syna tata.
Nie było odpowiedzi, Franek wciąż płakał.
– O co płaczesz?
Franek nic nie odpowiedział, bo płakał.
– Bo kazałam mu wyrzucić patyk – powiedziała mama.
– I o ten patyk tak płacze?
– Tak
– Oj, no to znajdziemy nowy. Chodźmy do domu na kolacje.