Dlaczego przestaję prowadzić bloga, czyli o sztuce odpuszczania

Jeszcze tydzień temu narzuciłam sobie dyscyplinę, że będę co tydzień pisała dla Ciebie artykuł. I dopiero gdy rozmawiałam z moją przyjaciółką, ona pomogła mi uświadomić sobie, że nie ma w tym radości. Cóż pisanie stało się bardziej obowiązkiem, takim podtrzymywaniem przy życiu tego dziecka – jakim jest blog, niż jego rozwijaniem.

W styczniu pracuję gościnnie w innym projekcie, z zupełnie innej branży. Poznałam tam cztery świetne kobiety i wiecie, co zobaczyłam? Przekonałam się, że obecnie nie ma aż tak dużego znaczenia czym ja się zajmuję, bo i tak zajmuję się tym samym:) Czyli pomagam ludziom zobaczyć inny punkt widzenia, przypominam, że nic nie jest czarno-białe, że nasze rozwiązanie nie jest jedyne. Pomagam ludziom i będę to robiła cały czas.

Bycie mamą to bardzo ważny obszar w życiu kobiety i myślę, że jestem już zmęczona byciem taką pół-publiczną mamą. Zapragnęłam zostawić to, co się dzieje między mną a córkami tylko dla siebie. Zapragnęłam bawić się z nimi i nie mieć z tyłu głowy, że mogłabym z tego napisać tekst na bloga. Zapragnęłam intymności w tym, co dla mnie tak ważne. W listopadzie przeżyłam swój największy kryzys w macierzyństwie, dlaczego o nim Ci nie napisałam? Naprawdę nie mam problemu z tym, aby o tym mówić, nic nie chcę ukrywać, ani koloryzować, ale z jakiegoś powodu piszę „pitu pitu”, a tak ważne rzeczy zostawiam dla siebie. Tym samym blog traci to, co najcenniejsze traci autentyczność, bo moim zdaniem, albo pokazuje wszystko albo nic. Albo pokazuję rzeczywistość, albo fikcję. Ja tego drugiego nie chcę.

Co dalej?

Wciąż pracuję z mamami indywidualnie za pomocą sesji przez Skype i korespondencji mailingowej. Jeśli będzie Ci brakowało kontaktu ze mną zapraszam tutaj.  Strona atrakcyjnamama.com wciąż będzie istniała i możesz korzystać z ponad 200 tekstów, które się na niej znajdują, co z nią będzie dalej tego jeszcze nie wiem.

Bardzo zależy mi, aby rozwijać warsztaty dla Mam w Kowalkowie. Jeszcze nie wiem jak je będę promowała skoro nie przez pisanie, ale życie pewnie samo podpowie mi najlepsze rozwiązanie. Tak więc jest sporo „nie wiem”, jak to w życiu, normalnie.