To moja złość, nie możesz mi jej zabrać! – wykrzyczała dziś Śmieszka przy entej, trudnej sytuacji o „coś”. Tym samym zawdzięczacie jej ten wpis – o emocjach właśnie, a dokładniej o emocjach, które są dla mnie trudne i z którymi nie zawsze sobie radzę.
Śmieszka zasypiała dziś ponad godzinę. Przewracała się z boku na bok, ssała pierś i kiedy myślałam, że już zasnęła zaczynała płakać i tuliłyśmy się od początku. Gdy nie ruszała się już z 5 minut byłam pewna, że śpi i delikatnie chciałam wstać. Wtedy podniosła się i przyciągnęła mnie do siebie, wzięła moją rękę i
To było rok temu w maju. Siedziałyśmy z moją przyjaciółką Agatą na balkonie i piłyśmy piwo grejpfrutowe. Śmieszka spała. M. był chyba w delegacji. Byłam wtedy w tak zwanym rozkroku. Wiele już w sobie przepracowałam, miałam wgląd w różne obszary mojego życia, ale ten zawodowy stał w miejscu. Wiedziałam, że chcę się zająć czymś innym, ale czym? Pustka… nie chciałam odpuścić