Jest piątkowy wieczór. Śmieszka ucięła sobie ponadprogramową drzemkę pomiędzy 18 a 19.30, a więc pewnie pójdzie spać najwcześniej ok. 22… W domu jestem ja, M. i mój ośmioletni siostrzeniec, no i oczywiście Śmieszka, która potrzebuje w danej chwili czyjejś uwagi. Tylko, że nikomu się nie chce, każdy z nas jest zmęczony, upały dały się nam […]
Mam w swojej komputerowej szufladzie trochę tekstów, których do tej pory nie opublikowałam, bo… No właśnie nie wiem, dlaczego. Albo uważałam, że są za słabe, lub że niedokończone, albo rzeczywiście są niekompletne. Jednak dziś przeglądając te „starocie” uświadomiłam sobie, że szkoda mi, że ich nie publikowałam na bieżąco. Może rzeczywiście część z nich jest bardzo
Myśląc o swojej przeszłości towarzyszyła mi pewna pustka. Nie wiem zbyt wiele o mojej rodzinie, nie znam żadnej niezwykłej historii o przodkach. To nie oznacza, że ich nie było, po prostu nie ma w naszym domu kultury opowiadania o przeszłości bliższej i dalszej. Czasem tylko mama bądź siostra opowiedzą jakąś anegdotę, którą ja skrzętnie zapamiętuje
Upał, który trwa od kilku dni sprawia, że nie jestem w stanie robić nic poza tym, co konieczne. Dlatego kiedy tylko Śmieszka śpi leżę, nie ruszam się i myślę…
Dobrze jest, gdy jedna mama ma drugą mamę, na którą może liczyć w sprawach błahych i poważnych, bo dla młodej mamy umiejętność rozróżnienia jednych od drugich wcale nie jest łatwa.
– Boję się, że zbyt wiele mnie ominie, że nie zobaczę jej pierwszego kroku, nie usłyszę pierwszego słowa, że nie będzie mnie przy niej, gdy najbardziej będzie tego potrzebowała. Usłyszałam takie słowa od mojego męża, kiedy po dwóch tygodniach od urodzenia Śmieszki nadszedł czas jego powrotu do pracy.