Nie ma wczoraj, nie ma jutra, jest tylko Tu i Teraz. Kilka lat temu żyłam nieustanie w przeszłości i przyszłości. Patrząc wstecz dręczyły mnie wyrzuty sumienia, że to co zrobiłam mogłam wykonać lepiej, że zamiast w prawo mogłam pójść w lewo. Patrząc wprzód planowałam, jak jutro nie popełnić błędów z wczoraj. Powoli, we własnym […]
Każda mama, której dane było karmić piersią, zna doskonale określenie „Karmić na żądanie”. Kiedy zapytamy lekarza, jak często dziecko powinno otrzymywać mleko, jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że usłyszymy: na żądanie. Ja raz usłyszałam na żądanie, ale nie częściej niż, co dwie godziny:).
Odkąd tylko pamiętam, niezależność finansowa była moim życiowym priorytetem. Mając 17 lat wyjechałam do Anglii, aby zarobić na korepetycje, które chciałam brać w maturalnej klasie. W wakacje zawsze starałam się pracować: zbierać jagody, wiśnie, później pracować jako hostessa, sprzątaczka, pokojówka, opiekunka do dzieci. To oczywiście nie dawało mi samodzielności finansowej, ale chociaż jakąś namiastkę.
Pamiętam jak Śmieszka pierwszy raz sama zasnęła w swoim łóżeczku. Cały czas podekscytowana stałam przy drzwiach. W pewnym momencie gaworzenie i dźwięki zabawek ucichły, ona spała. Popłakałam się. Nasza córeczka jest już taka niezależna… Po chwili dotarło do mnie, że nigdy wcześniej nie daliśmy jej szansy zasnąć samodzielnie. Zawsze byliśmy przy niej, wierząc, że bardzo
Kiedy Śmieszka się urodziła można było z jej ciałkiem wyprawiać właściwie wszystko. Kropelki do oczek, czyszczenie noska, przemywanie pępuszka – nic nie było dla niej straszne. Ponieważ nie reagowała płaczem myślę, że nawet nie odczuwała, z powodu tych zabiegów pielęgnacyjnych, dyskomfortu. Tak było przez mniej więcej pół roku. Aż pewnego dnia, kiedy jak co dzień
– Czy jej nie jest zimno? – Może ona jest głodna? – Potrzymaj ją do góry, ona to bardzo lubi! – Dlaczego jej nie usypiasz? Ona już jest śpiąca! Ach te dobre rady, utrapienie (prawie) wszystkich mam.
Stoję w kuchni i zmywam naczynia. Śmieszka bawi się z tatą na balkonie. W pewnym momencie wchodzą do salonu a Ona ni stąd ni zowąd mówi MA-MA. Patrzymy na siebie, cisza.
Myślę, że gdyby spytać kobiety o to, co najlepszego matka może zrobić dla swoich dzieci często odpowiedź brzmiałaby: kochać je. Czy można nie zgodzić się z tym zdaniem? Czy dzieci mogą potrzebować czegoś bardzie niż bezwarunkowej miłości swojej mamy?
Leżysz a ja patrzę na Ciebie. Patrzę na Twe maleńkie ciałko. Do głowy przychodzą mi same zdrobnienia: rączka, nóżka, paluszek i brzuszek… Ach wycałuję Cię całą. A potem ochronię przed całym światem. Jesteś przecież taka bezbronna.